Hoe kan het beter?

Onze organisaties en bedrijven (met als eerste de VOC in 1602) hebben de mensheid in staat gesteld energie en vernuft te bundelen. Sinds de Industriële revolutie en zeker sinds WO II kent onze industriële samenleving een grote toename van welvaart en welzijn. Armoede is fors teruggedrongen, de levensverwachting is toegenomen en ons leven (zeker in het Westen) is veel comfortabeler geworden. In grote delen van de wereld hebben we het niveau van puur overleven kunnen overstijgen. Organisaties en innovatie hebben hier een enorme rol in gespeeld, denk aan de industriële productie, de wereldwijde logistiek, onze instituties, de gezondheidszorg en alle beschikbare technologie. 

Naast al deze verbeteringen lopen we nu op vele vlakken ook vast. De systemen werken niet meer voor een toenemend deel van de individuen (voorbeelden zijn toenemende stress/burn out, studenten met belemmerende schuld, eenzaamheid etc.). Groeiende inkomensongelijkheid en uitputting van de aarde tonen aan dat ze ook collectief niet meer werken. Veel goed bedoelde initiatieven zijn verworden tot organisaties/instituties die louter zichzelf in stand houden; zij dienen de maatschappij niet meer of niet optimaal. Voorbeelden hiervan zijn er te over! De toegenomen welvaart leidt ook tot consumentisme/gemakzucht en het zich ingraven van groepen met gevestigde belangen. Overheden spelen door hun ingebakken voorkeur voor stabiliteit een belemmerende of zelfs onderdrukkende rol bij vernieuwingen en zijn verworden tot technocratie. Sociale en geo-politieke onrust nemen toe, zowel binnen als buiten onze Westerse wereld. Bij veel van deze problemen spelen onze organisaties en de waarden van waaruit zij handelen óók een bepalende rol. Veel mensen bekruipt steeds meer het gevoel dat het - ondanks de verworvenheden - beter moet kunnen. 

Kortom, er is veel bereikt, maar gezien de problemen is verdere ontwikkeling binnen onze huidige industriële samenleving eindig. Dit terwijl ons mensbeeld tegelijkertijd aan het kantelen is, van overleven naar vervulling, zeer zichtbaar bij de jongere generaties. We moeten dus naar een nieuw systeem toe en dat vergt vernieuwende stappen op veel plekken en in veel organisaties tegelijk. Kunnen we als verantwoordelijken de organisatie en winst in stand houden en toch hogere collectieve doelen realiseren, zoals welbevinden, ethiek en aanpassingsvermogen? Welke hogere waarden gaan ons dan leiden?

Centrale coördinatie is gezien de schaal en complexiteit van systeemverandering niet mogelijk; dat is wellicht voor het gezamenlijke belang ook niet gewenst. Als we opnieuw energie en menselijk vernuft in onze organisaties bundelen, stappen we over op een nieuw systeem dat beter is voor het individu én het collectief. De financiële sector, energie, (voedsel)productie en zorg zijn daarbij prioriteiten. Vele en misschien alle sectoren van onze economie zullen zich aanpassen; andere kunnen we beter opheffen. Met duidelijke waarden en criteria als leidraad zijn eigen initiatief, eigen verantwoordelijkheid en inspiratie dan ook adequatere sturing dan centrale leiding. Onze organisaties kunnen zichzelf op basis van hogere waarden innoveren en vernieuwen om medewerkers en klanten blijvend te inspireren. “Hoe” is de uitdaging waar we voor staan! 

De (mega)trends drijven ons voort en dwingen ons tot nieuwe manieren van leven; hoewel nu vaak onbewust en langzaam maken mensen de (ethische) keuzes over hoe de wereld er uit zal zien. Hoe kunnen we de tijd die we niet meer hoeven te besteden aan puur overleven, met bezieling/purpose besteden aan een betere toekomst in plaats van aan gemakzucht? In onze organisaties vergt dit innovatie die daarop inspeelt, zoals de inzet van (disruptieve) technologie, duurzaamheid en zelfsturing op basis van vastgestelde hogere waarden.

Type presentaties...

Nadere info/boek presentatie

Algemene vragen?